Halt.
Kijk.
Om je heen.
Hoe we samen wonen, werken, leven.
Sta je met grote ogen te kijken naar hoe wij doen wat wij doen, als mens, als maatschappij? Maak je je zorgen over recente verkiezingsuitslagen her en der? Word je achtervolgd door een gevoel van urgentie, maar kan je niet meer zien in welke richting je je moet haasten? Ervaar je de onrust van een opgerekte liminaliteit, een nooit eindigend ondertussen?
Wij herkennen dat. En wij willen er iets mee doen.
Laat je jezelf toe om er ook moe van te worden, machteloos moe over wat je alleen niet kan veranderen? En hoe vind je telkens weer de moed om op te komen voor wat belangrijk is?
In deze voorstelling gaan we aan de slag met dit spanningsveld. We zetten niet zozeer de concrete contexten van dit veld voorop, maar staan stil bij de mechanismen erachter:
- Complexiteit (wanneer doe je nu nog goed voor het klimaat?)
- Blinde vlekken (hoe kan je belastingen ontwijken en niet meer zien hoe sterk ons systeem van sociale zekerheid is?)
- Absurditeit (een maatregel leidt soms tot een omgekeerd effect: zuinigere lampen doen ons meer licht gebruiken.)
- Hypocrisie (migratiestromen willen stoppen en tegelijk oorlogen financieren.)
- …
Wij geloven dat een heldere geest en goede gesprekken noodzakelijk zijn om onszelf door de komende jaren te loodsen. En dat ons interactief theater daar een krachtig middel voor is. Deze voorstelling wil een hart onder de riem steken van diegenen die in deze turbulente tijden veerkrachtig willen blijven staan.
Balancerend tussen moe en moed.