Sinds ons vorig relaas verstreken alweer drie maanden zonder klassiek podium. Klassiek, want er werd wel enigszins opgetreden. We hebben zonder meer hard gewerkt en nooit eerder zaten werk en vakantie zo in elkaar verstrengeld als dit jaar. Gewerkt aan de nabije toekomst en optredens gedaan die aangepast zijn aan corona.
We trokken reeds meermaals Leuvense winkelstraten in om met een straattheatrale toets mensen op coronamaatregelen te wijzen.
We maakten en speelden een nieuwe Thematische IMprovisatievoorstelling (over corona, what else) Bubbel in Bubbel uit.
We werkten hiervoor zowel in de studio van 3 Hoog waar ook een beperkt publiek kan zitten (ideaal voor hybride voorstellingen), als dat we experimenteren en leren met onze eigen virtuele videobasis om van thuis uit te spelen.
We zijn volop in de weer met verschillende organisaties voor (semi-) digitale events in het najaar.
We maakten videomateriaal voor onze eigen trainingen dat ook kan gebruikt worden door andere trainers.
Ook in de andere kamers van Inspinazie bleef het niet stil.
De Living Impro reeks die abrupt werd doorgeknipt in maart werd afgewerkt in juli, voor dankbare cursisten. Cases behandelen via online rollenspel in trainingen blijkt zeer goed te werken, ook in groep.
We verzorgden mee de online presentatiedag van Wisper.
Het XS team zorgde voor een live afronding van het meest vreemde jaar ooit voor onze tieners met inhaallessen in juni.
En hoera! Op 28 augustus vindt onze allereerste fysieke live voorstelling plaats sinds de lockdown, als een van de 300 Anderhalve Meter Sessies van de stad Leuven. We spelen dan de familievoorstelling Spreek recht uit.
Heel wat lichtpuntjes dus, en toch kunnen we er niet omheen dat de cultuursector stiefmoederlijk behandeld wordt. De flexibiliteit van improvisatietheater speelt in ons voordeel. Toch weten we dat veel meer veilig mogelijk zou zijn dan nu mag, en missen we de connectie met elkaar en met de toeschouwers. Ook botsen we op het gegeven dat wij ons publiek graag intensief in interactie zien gaan met elkaar. Dat vraagt nog heel wat creatieve aanpassingen bij fysieke voorstellingen.
En natuurlijk zijn we bezorgd om de professionele toekomst van onze individuele spelers, voor wie statuten en situaties erg verschillend zijn.
Wat sommige theatergezelschappen overkomen is, het plots geannuleerd zien worden van reeds tot in de puntjes aan corona aangepaste voorstellingen, met vaak grote kosten aan verbonden, vinden we trouwens ook absoluut ongehoord. Wij sluiten ons volledig aan bij de lopende protestacties. Zoals dat waarbij cultuurorganisaties hun logo vervingen door een voetbalembleem, als kritiek op de verschillende maten en gewichten waarmee gewerkt wordt voor verschillende sectoren.
En dus hop, lange pas richting maand 6!
