Een lange stilzwijgende theaterlockdown
Toen ik de vorige blog een half jaar geleden schreef kon ik nog niet vermoeden dat het al heel snel weer gedaan zou zijn met de zaaloptredens. Ook niet dat dat voor zo lang zou zijn. En dat alle veiligheidsprotocollen waar heel hard aan gewerkt was geweest voor podiumkunsten, heel diep in de kast zouden gestoken worden. En dat er tussen de tweede en de derde golf niet eens naar cultuur zou omgekeken worden. En al zeker niet dat het op vandaag nodig zou zijn dat artiesten grote Brusselse cultuurhuizen bezetten, dat de KVS koppig live-optredens plant eind april ook al komen er hoogstwaarschijnlijk geen versoepelingen, of dat Frederik Sioen (coördinator Gents kunstenoverleg) op een kabinet de vraag krijgt om KPI’s op tafel te leggen met betrekking tot de mentale impact van cultuur (Voor politici is cultuur niet belangrijk genoeg, De Standaard, 10/4/21).
Sowieso hadden we toen al een hoop online plannen en enkele ervaringen. Maar dat tinternet de énige plaats zou zijn waar we publiek zouden ontmoeten gedurende meer dan een half jaar, dat hadden we niet zien aankomen… We smachten naar fysiek theater in alle betekenissen, ook al zijn we beretrots op de tientallen online voorstellingen die we ondertussen speelden voor open publiek en voor bedrijven.
Neonerd Productions
Kevin en Philip, onze persoonlijke helden van 2020, hadden in de herfst alles in gereedheid gebracht om ook om in onze allereigenste studio aan de slag te gaan. Ze zetten hun Neonerd Youtubekanaal op (abonneer je hier, en maak kennis met hun muzikale werk) zodat we zelf kunnen instaan voor de streaming van onze voorstellingen. Er werd geïnvesteerd in materiaal en ons speelterrein en vakjargon werd uitgebreid met camera’s, greenscreens, livestreams, videomixing, delays, mentimeters, …
We maakten ook kennis met totaal nieuwe bronnen van stress en spanning: de verkeerde youtubelink die we naar de klant stuurden voor onze allereerste try-out, computers die crashten tijdens hetzelfde evenement, videoachtergronden waar per ongeluk het geluid mee van uitgezonden werd, een half uur voor start naar de computerwinkel rennen voor een kabeltje, onbewust in beeld komen, klank die per ongeluk al op staat, klank die per ongeluk niet op staat, dat je lichaamstaal helemaal anders overkomt als het gereduceerd wordt tot je relatief statische bovenste lichaamshelft op een plat scherm.
Ondertussen zijn we de kinderziektes ontgroeid en loopt het behoorlijke gesmeerd in de studio!
Het is best een ándere job. En ook niet voor iedereen. Een deel van onze ploeg ontpopte zich tot vlotte studiospelers, een deel blijft enthousiast en vol bewondering van aan de zijlijn supporteren.
Ook voor het publiek is het dubbel. Voor sommige mensen is het gemis met de échte theaterzaal te groot en zij wachten geduldig ‘tot het weer kan’. Wat wij helemaal begrijpen, want voor ons is het zonneklaar: dit is iets ànders.
Anderen vertelden ons dat ze veel meer genieten van het interactieve omdat ze zich extra op hun gemak voelen om iets door te sturen via de chat dan om iets te roepen in een zaal. Of dat ze het een hele luxe vinden om “ons” in hun living te ontvangen.
We krijgen veel complimenten voor ons online werk. Omdat we zoeken naar wat wél kan. Omdat we de digitale en corona realiteit niet proberen weg te moffelen, maar volle bak integreren. Omdat we een mooie balans brengen tussen privacy en samenhorigheid in onze aanpak: mensen zijn zelf niet in beeld maar kunnen in het begin selfies insturen en “lezen” elkaar rechtstreeks in het groot op beeld, en af en toe hebben we een telefoongesprek of videocall met iemand uit het publiek. Omdat we, in de traditie van improvisatie, inzetten op mogelijkheden en creativiteit. En vooral omdat we zorgen voor gul gelach in een tijd waarin dat toch voor heel wat mensen minder vanzelfsprekend is.
Dat is allemaal heel fijn om horen, want er is ontzéttend veel werk in gekropen. En het motiveert ons enorm om het verder te zetten.
Tot binnenkort !
We spelen ook op andere locaties die streamingproof zijn ondertussen. Een van de bijzonderste was de Johannes De Doper kerk in ons eigenste Leuven. We speelden daar een voorstelling om alle vrijwilligers van de stad en van de universiteit te bedanken tijdens de Week van de Vrijwilligers.
Enkele weken geleden speelden we ook terug bij 3 Hoog, waar de online avonturen voor ons in juni ’20 waren begonnen. Deze keer was dat ter gelegenheid van een knap in elkaar gebokst evenement van de Gezinsbond. (Je kan de inspiratieavond over relaties van jonge ouders hier herbekijken!) 3 Hoog heeft een grote studio waar “de scène” kan gedeeld worden met panels en sprekers, en waar hele decors kunnen neergezet worden.
Alain, Elke en ik konden voor het eerst in een half jaar terug een écht applaus in ontvangst nemen. Buiten de 1000 mensen thuis zaten immers een tiental mensen mee in de studio: mensen van de crew, de organisatie en het panel.
Onze online voorstellingen zijn een blijver voor sommige gevallen, dat weten we nu al.
Maar die avond deed ons eens te meer met stijgend ongeduld uitkijken naar de theaterzaal…
Want hoe wàrm dat klinkt zeg, klappende mensenhanden.
Heel graag tot binnenkort, fysiek of online, altijd live!
>> De meeste van onze thematische voorstellingen kunnen ook in een online versie gebracht worden.
>> Ben je eerder op zoek naar een online workshop of teambuilding voor een kleine groep, kijk dan eens op Living Impro !
>> Tips voor het kijken naar online podiumkunsten:
- Kijk op TV in plaats van op je laptopscherm. Dat kan vaak via een HDMI kabel, een castingtoestel of rechtstreeks op je TV als die “smart” is.
- Installeer je op een andere plek dan je bureau. Zet je telefoon uit, zoals in het theater.
- Dim de lichten en waan jezelf in de theaterzaal. En kuchen mag volop.