Hoe nodig is TIM Theater?
Inmiddels verstreek een tweede maand zonder podium. We hadden ons nog vrij lang aan een laatste strohalm vastgehouden: enkele voorstellingen in juni in het kader van opleidingen voor telkens slechts een 50-tal mensen. Misschien zou het wel kunnen opgedeeld worden in nog kleinere groepen, misschien zouden er tegen dan wel opleidingscentra lokalen hebben ingericht die helemaal coronaproof zijn, misschien….
Maar het werd afgeblazen. Niet nodige bijeenkomsten worden uitgesteld naar het najaar, luidt het advies. Hoe meet je dat? Wat is nódig? “Communiceren in lastige situaties voor huishoudhulpen”, is dat nu meer of minder nodig? In huishoudens waar meer volk loopt dan anders, waar angst heerst of onduidelijkheid over aangepaste veiligheidsmaatregelen, of waar een eenzame aanwezige gefrustreerd rondloopt,…?
Een optreden dat geen optreden is
Ik heb zelf deze week wel “opgetreden”. Voor 165 personen nog wel. Het was geen theater of Inspinazie opdracht, wel een lezing voor mijn werk bij Hummus.
Maar een lezing geven voor een onzichtbaar publiek vraagt wel wat verbeelding en acteervermogen! Ik tekende oogjes op mijn laptop vlak naast de webcam, en beeldde me daarachter 100 paar andere ogen in in het donker. (Niet alle 165 want weet ik veel wie ondertussen Netflix zat te kijken of te Wordfeuden via gsm).
Dat de oudste zoon zich zonder enig sarcasme liet ontvallen dat de slides er echt heel tof uitzagen was een opsteker, toch had ik evenveel stress als bij mijn allereerste Inspinazie-optredens.
Maar het bleef een optreden zonder podium. Zonder dat ik het publiek kon zien of, nog raarder, horen. De dikste vierde wand uit mijn carrière. Op een panel na. Wat was ik blij met die ingreep om toch een soort brug te bouwen zo, en de lezing af te wisselen met enkele demo’s met dat panel.
En als ode aan TIM / Inspinazie had ik mijn “speelkleren” aangedaan. Het resultaat en de reacties waren erg goed, en ik ben ervan overtuigd dat die speelmodus me daarbij, nog meer dan bij een live lezing, heeft geholpen!
Analoog ontladen
Na afloop dronk ik een koffie in mijn keuken en keuvelde nog wat na met de organisatoren. Dat was fijn, maar het blijft toch onwezenlijk om alleen in je eigen huis te zitten na zo’n performance. Geen praatjes met medespelers of medesprekers. Geen ontlading in de kleedkamer. Geen contact in de foyer met de aanwezigen. Om na te kaarten en om te vertellen over wat we nog meer doen en daarbij onze kaartjes met de prachtige tekeningen van Britt Raes uit te delen.
Het TIM drukwerk was niet lang voor de lockdown klaar. We vonden al zo lang dat we analoog pr materiaal nodig hadden naast onze website en social media kanalen. De dozen staan hier klaar om leeg gemaakt te worden…
Ik kan niet wachten tot ik kaartjes van mijn hand in een andere hand van vlees en bloed kan laten overgaan. En dat vooral omwille van de gedachte dat je zo’n handeling ooit wel terug kan doen zonder de vrees dat je een ziekenhuis gaat overbelasten.
En ik kan vooral niet wachten tot we met de Inspi’s weer improvisatietheatermagie kunnen maken!
>> Voor gemengde publieken kan dat nog heel lang duren, maar binnen organisaties ligt dat anders. Weet dat wij klaar staan met TIM XL, op maat van Corona-overgangen, lees hier meer. In de zomer of snel erna zouden de eerste van dergelijke bijeenkomsten mogelijks plaatsvinden, misschien ook in jouw organisatie?
>> We denken na over alternatieve producten en krijgen ook alternatieve vragen binnen: korte optredens als halte tijdens een theaterfietstocht? Filmpjes op maat over menselijke interacties als didactisch materiaal in vormingen? Een bewegingsimprovisatievoorstelling op de binnenplaats van een bedrijfssite? Aarzel niet om met ons te brainstormen als je iets bijzonders op touw wil zetten in je eigen organisatie. Kunst is een hart onder de riem in deze tijden!
>> Naast optredens en alternatieven ervoor verzorgen de meesten van ons ook communicatietrainingen via improvisatieprincipes. Die gaan gelukkig veel sneller kunnen plaatsvinden dan voorstellingen. Bovendien zijn de thema’s die we erin aan bod laten komen meer dan ooit van belang: omgaan met het on-voor-ziene (im-pro-visatie), authentieke interacties, de rol van emoties waarderen, … Indien nood of interesse, contacteer ons!
Miljaar de nondeju
Ik snak naar u
Ik mis u
Hoe ge kijkt naar mij
Hoe ge lacht om mij
Hoe ge stil zijt met mij
Niemand luistert zoals gij
Niemand houdt zijn adem in zoals gij en laat dan weer los
Zo’n drang naar die adem in mijn gezicht
Zo graag wil ik u dicht bij mij
Zo veel goesting om u in te pakken
De tijd verlengt zich door verlangen
Ik wacht, popelend
Ik wacht op u
Want ooit
Op een dag
Zijt gij daar weer
In het donker
En dan buig ik vol eerbied
En dan klapt gij weer
Ik dank u met de hand op t hart
Ik wacht op u in de coulissen
Mijn lief gekoesterd
publiek
Elke Janssen, 24-4-2020